အလုပ္နားခြင့္ရက္မရတာနဲ႕ အိမ္ကိုမျပန္ျဖစ္တာၾကာခဲ့ပါျပီ။ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့သူေတြဟာ ဘယ္လိုေနဘယ္လိုထိုင္ ဘယ္
လိုစားေသာက္ရုန္းကန္ေနၾကတယ္ဆိုတာလဲ သိခြင့္မရခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာနဲ႕ကိုေတာ့ အဆင္ေျပလို႕ပူပင္ေသာ
ကရာက္စရာလဲမရွိ တစ္ေန႕ သာကိုလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ ျဖတ္သန္းႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္
အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ အစ္မေတြရဲ့မိသားစုေလးဟာ ေျဗာင္းဆန္ေနေအာင္ကို ေသာကေတြမ်ားခဲ့ရပါတယ္။ က်မေက်ာင္းသြား
လို႕ျပန္လာခဲ့ကတည္းက ခုထက္ထိ (၁၀)လသား က်မတူေလးဟာဖ်ားတာ (၂)လေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ခုဆို သူ့အသက္
က (၁) နွစ္ ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ပေယာဂ ေတြေၾကာင့္ ရွိရွိ သမွ် ကံဆိုးမႈေတြက ကေလးေပၚကို က်
ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ သူ႕မွာ မစားႏိုင္ မေသာက္ႏိုင္နဲ႕အရုိးေပၚအေရတင္ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တဲ့ သူ့လူေကာင္ေလး
ဟာ အရင္က ၀ကစ္ျပီးခ်စ္စရာေကာင္းသေလာက္ ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။
အပစ္မဲ့ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ေသမင္းနဲ႕အသက္ရွင္ဖို႕အႏိုင္ႏိုင္လုေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူဟာလဲ အသိစိတ္ေတြ
ေခါင္းပါးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး၊ ဇနီးမယားေတြဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အားေပးႏွစ္သိမ့္မႈကိုလိုအင္ေတာင့္တ
ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးထဲကို ဓာတ္ဆီေတြထပ္ေလာင္းေပးတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ဟာ သူျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ကေလးေဆးဖိုး၀ါးခကို လက္ျဖန္႕ေတာင္းရင္ သူ႕မွာ အျမဲတမ္းဆင္ေျခဆင္လက္နဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးဖို႕ အဆင့္
သင့္ပါပဲ။ တစ္လလံုးလံုး အလုပ္လုပ္မွသာ အိမ္ကို ပိုက္ဆံ(၁)ေသာင္း (၂)ေသာင္းေလာက္ပဲ ေပးထားခဲ့တယ္။ ဒီေငြပမာ
ဏေလးနဲ႕ မိသားစု၀မ္းဆာေရးကို ဘယ္လိုလည္ပတ္ႏိုင္မလဲ။ အၾကီးမလဲေက်ာင္းလစဥ္စရိတ္စကေတြရွိေသး။ အလတ္
မတြက္လဲ မုန္႕ဖိုးေလးေတြ ရွိေသး။ ေနာက္ျပီး တစ္လလံုးလံုး စားဖုိ႕ေသာက္ဖို႕ကရွိေသး။ ကေလး ေဆးကုဖို႕ ေဆး၀ါးခ
ကလဲရွိေသး။
တခါတေလမွ ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကိုေတာင္ ဇနီးဆီကို တိုက္ရုိက္မေပးျပန္ဘူး။ သူ႕မိဘေတြဆီကတစ္ဆင့္ေပးျပီး ဇနီးကို္ ေပး
ဖို႕မွာထားခဲ့ တယ္။ ပိုက္ဆံလိုရင္ ေယာကၡမဆီမွာ ေအာက္က်ိဳ႕ခံ၊ အသနားခံျပီး သြားေတာင္းေနရတယ္။ စစတုန္းက က
ေလးအသည္း အသန္ျဖစ္ လို႕ ေဆးရုံတက္ ရမွာကို ေငြ က်ပ္ (၁၃၀၀၀) နဲ႕ ေဆးရုံတင္ခိုင္းတယ္။ ဒီေငြနဲ႕ ေဆးရုံတက္ဖို႕
ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အဲေတာ့ အေၾကြးေတြ တင္ပါေလေရာ။ အေၾကြးယူတာ သိသြားေတာ့လဲ ေယာကၡမျဖစ္သူက ကူ
ညီေပးမယ္ေနေနသာ သူမ်ားဆီ အေၾကြးယူလို႕ဆိုျပီး ပစ္တင္ေ၀ဖန္ခံရျပန္တယ္။
ၾကာေလၾကာေလပိုပိုဆိုးလာတဲ့ သူ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြက လူတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာေတြဟာ တန္ဖိုးမရွိ
ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။ မိုက္ခ်က္ေတြကေတာ့ အလြန္ကမ္းကုန္ပါပဲ။
အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သားသမီးေတြ ဘယ္လိုေန ဘယ္လိုစားေသာက္ၾကသလဲလို႕ ထည့္မတြက္သည့္အျပင္ ဒုကၡၾကားက
ေနာက္မီးေတြ လင္းလိုက္ပါေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္ သက္တမ္းမွာ သားသမီး၊ ဇနီးမယားေပၚကို ေႏြးေႏြး ေထြးေထြးနဲ႕
ဆက္ဆံတာ မရွိ သေလာက္ပဲ။ ထမင္းစားရင္ေတာင္ မိဘအိမ္ကို ေၿပးတယ္။ ေရခ်ိဳးဖို႕ေတာင္ မိဘအိမ္ကိုေျပးတယ္။
အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္း သာသာနဲ႕ ေနေပးမယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။
ၾကာလာေတာ့ အဲဒီ အိမ္ၾကီးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ကင္းမဲ့ျပီး အထီးက်န္ ဆန္တဲ့ အိမ္အို ေဟာင္းၾကီး သဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ ရပါျပီ။
ဒီကမၻာေပၚမွာ ဒီလိုဖခင္၀တၱရားေခါင္းပါးတဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳး ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ရွိေနမလဲ။ ဒုကၡဆင္းရဲမႈၾကားက မိ
ခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ နာက်င္မႈေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ဘ၀ရဲ့ နားက်ည္းခ်က္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ျပင္းထန္ေန
ခဲ့မလဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပူေဆြး ေသာကႏြံထဲက ရုန္းကန္ေနခဲ့ ရမလဲ။ အၿပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေတြရဲ့ ငိုျငီးသံ ေတြဟာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ေျမခေနခဲ့မလဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွာ ဆူးရွေနခဲ့မလဲ။
ဒီစာကို ဖတ္မိသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ေတြးသာၾကည့္ၾကပါေတာ့....။
ဒီပိုစ့္ကို တင္လဲ မတင္ခ်င္ဘူး။ တင္လဲ တင္သင့္တယ္။ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေလးကိုေတြးမိတိုင္း၊ သတိရမိ
တိုင္းမွာ ရင္နာလို႕ မဆံုးႏုိင္ဘူး။ မ်က္ရည္လဲ အတန္တန္ က်ခဲ့မိတယ္။ အိမ္မွာ ခံေနရတဲ့ အစ္မ တစ္ေယာက္အတြက္
အရမ္းကို ၀မ္းနည္းမိလို႕ပါ။ အရင္ဘ၀ ၀ဍ္ေၾကြးမ်ားရွိခဲ့ရင္ ဒီဘ၀ ဒီမ်ွနဲ႕တင္ ေၾကပါေစေတာ့ကြယ္.....။
က်မ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ တူေလး ...
ေဆးရုံတက္ရစဥ္တြင္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ပံုရိပ္ေလးပါ..
လိုစားေသာက္ရုန္းကန္ေနၾကတယ္ဆိုတာလဲ သိခြင့္မရခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာနဲ႕ကိုေတာ့ အဆင္ေျပလို႕ပူပင္ေသာ
ကရာက္စရာလဲမရွိ တစ္ေန႕ သာကိုလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ ျဖတ္သန္းႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္
အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ အစ္မေတြရဲ့မိသားစုေလးဟာ ေျဗာင္းဆန္ေနေအာင္ကို ေသာကေတြမ်ားခဲ့ရပါတယ္။ က်မေက်ာင္းသြား
လို႕ျပန္လာခဲ့ကတည္းက ခုထက္ထိ (၁၀)လသား က်မတူေလးဟာဖ်ားတာ (၂)လေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ခုဆို သူ့အသက္
က (၁) နွစ္ ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ပေယာဂ ေတြေၾကာင့္ ရွိရွိ သမွ် ကံဆိုးမႈေတြက ကေလးေပၚကို က်
ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ သူ႕မွာ မစားႏိုင္ မေသာက္ႏိုင္နဲ႕အရုိးေပၚအေရတင္ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တဲ့ သူ့လူေကာင္ေလး
ဟာ အရင္က ၀ကစ္ျပီးခ်စ္စရာေကာင္းသေလာက္ ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။
အပစ္မဲ့ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ေသမင္းနဲ႕အသက္ရွင္ဖို႕အႏိုင္ႏိုင္လုေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူဟာလဲ အသိစိတ္ေတြ
ေခါင္းပါးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး၊ ဇနီးမယားေတြဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အားေပးႏွစ္သိမ့္မႈကိုလိုအင္ေတာင့္တ
ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးထဲကို ဓာတ္ဆီေတြထပ္ေလာင္းေပးတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ဟာ သူျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ကေလးေဆးဖိုး၀ါးခကို လက္ျဖန္႕ေတာင္းရင္ သူ႕မွာ အျမဲတမ္းဆင္ေျခဆင္လက္နဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးဖို႕ အဆင့္
သင့္ပါပဲ။ တစ္လလံုးလံုး အလုပ္လုပ္မွသာ အိမ္ကို ပိုက္ဆံ(၁)ေသာင္း (၂)ေသာင္းေလာက္ပဲ ေပးထားခဲ့တယ္။ ဒီေငြပမာ
ဏေလးနဲ႕ မိသားစု၀မ္းဆာေရးကို ဘယ္လိုလည္ပတ္ႏိုင္မလဲ။ အၾကီးမလဲေက်ာင္းလစဥ္စရိတ္စကေတြရွိေသး။ အလတ္
မတြက္လဲ မုန္႕ဖိုးေလးေတြ ရွိေသး။ ေနာက္ျပီး တစ္လလံုးလံုး စားဖုိ႕ေသာက္ဖို႕ကရွိေသး။ ကေလး ေဆးကုဖို႕ ေဆး၀ါးခ
ကလဲရွိေသး။
တခါတေလမွ ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကိုေတာင္ ဇနီးဆီကို တိုက္ရုိက္မေပးျပန္ဘူး။ သူ႕မိဘေတြဆီကတစ္ဆင့္ေပးျပီး ဇနီးကို္ ေပး
ဖို႕မွာထားခဲ့ တယ္။ ပိုက္ဆံလိုရင္ ေယာကၡမဆီမွာ ေအာက္က်ိဳ႕ခံ၊ အသနားခံျပီး သြားေတာင္းေနရတယ္။ စစတုန္းက က
ေလးအသည္း အသန္ျဖစ္ လို႕ ေဆးရုံတက္ ရမွာကို ေငြ က်ပ္ (၁၃၀၀၀) နဲ႕ ေဆးရုံတင္ခိုင္းတယ္။ ဒီေငြနဲ႕ ေဆးရုံတက္ဖို႕
ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အဲေတာ့ အေၾကြးေတြ တင္ပါေလေရာ။ အေၾကြးယူတာ သိသြားေတာ့လဲ ေယာကၡမျဖစ္သူက ကူ
ညီေပးမယ္ေနေနသာ သူမ်ားဆီ အေၾကြးယူလို႕ဆိုျပီး ပစ္တင္ေ၀ဖန္ခံရျပန္တယ္။
ၾကာေလၾကာေလပိုပိုဆိုးလာတဲ့ သူ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြက လူတစ္ေယာက္မွာ ရွိသင့္တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာေတြဟာ တန္ဖိုးမရွိ
ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။ မိုက္ခ်က္ေတြကေတာ့ အလြန္ကမ္းကုန္ပါပဲ။
အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သားသမီးေတြ ဘယ္လိုေန ဘယ္လိုစားေသာက္ၾကသလဲလို႕ ထည့္မတြက္သည့္အျပင္ ဒုကၡၾကားက
ေနာက္မီးေတြ လင္းလိုက္ပါေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္ သက္တမ္းမွာ သားသမီး၊ ဇနီးမယားေပၚကို ေႏြးေႏြး ေထြးေထြးနဲ႕
ဆက္ဆံတာ မရွိ သေလာက္ပဲ။ ထမင္းစားရင္ေတာင္ မိဘအိမ္ကို ေၿပးတယ္။ ေရခ်ိဳးဖို႕ေတာင္ မိဘအိမ္ကိုေျပးတယ္။
အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္း သာသာနဲ႕ ေနေပးမယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။
ၾကာလာေတာ့ အဲဒီ အိမ္ၾကီးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ကင္းမဲ့ျပီး အထီးက်န္ ဆန္တဲ့ အိမ္အို ေဟာင္းၾကီး သဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ ရပါျပီ။
ဒီကမၻာေပၚမွာ ဒီလိုဖခင္၀တၱရားေခါင္းပါးတဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳး ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ရွိေနမလဲ။ ဒုကၡဆင္းရဲမႈၾကားက မိ
ခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ နာက်င္မႈေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ဘ၀ရဲ့ နားက်ည္းခ်က္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ျပင္းထန္ေန
ခဲ့မလဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပူေဆြး ေသာကႏြံထဲက ရုန္းကန္ေနခဲ့ ရမလဲ။ အၿပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေတြရဲ့ ငိုျငီးသံ ေတြဟာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား ေျမခေနခဲ့မလဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွာ ဆူးရွေနခဲ့မလဲ။
ဒီစာကို ဖတ္မိသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ေတြးသာၾကည့္ၾကပါေတာ့....။
ဒီပိုစ့္ကို တင္လဲ မတင္ခ်င္ဘူး။ တင္လဲ တင္သင့္တယ္။ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေလးကိုေတြးမိတိုင္း၊ သတိရမိ
တိုင္းမွာ ရင္နာလို႕ မဆံုးႏုိင္ဘူး။ မ်က္ရည္လဲ အတန္တန္ က်ခဲ့မိတယ္။ အိမ္မွာ ခံေနရတဲ့ အစ္မ တစ္ေယာက္အတြက္
အရမ္းကို ၀မ္းနည္းမိလို႕ပါ။ အရင္ဘ၀ ၀ဍ္ေၾကြးမ်ားရွိခဲ့ရင္ ဒီဘ၀ ဒီမ်ွနဲ႕တင္ ေၾကပါေစေတာ့ကြယ္.....။
က်မ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ တူေလး ...
ေဆးရုံတက္ရစဥ္တြင္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ပံုရိပ္ေလးပါ..
လက္ရွိကေလးရဲ့ အေျခအေန
ဒီပိုစ့္ေလးကို ဖတ္မိသူတုိင္း အသိစိတ္ေတြ၊ တာ၀န္၀တၱရားေတြ၊ အၾကင္နာေမတၱာတရားေတြ ပြားမ်ားႏုိင္ၾကပါေစ.....
(အထူးသျဖင့္ ဖခင္ေတြပါ)
ေလးစားစြာျဖင့္
ေဆာင္းႏွင္းျဖိဳး
0 comments:
Post a Comment