Tuesday, October 25, 2011

မိဘနဲ႔သားသမီးၾကားက ျခားနားခ်က္မ်ား

8:59 AM    1 comment

အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ "ထမင္းဆာလိုက္တာ... ထမင္းမက်က္ေသးဘူးလား" လို႔ ေအာ္တတ္တဲ့သူဟာ သားသမီးပါ။
အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အဝတ္အစားေတာင္မလဲဘဲ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳပ္တာ အေမပါ။
"ထမင္းက ပူလိုက္တာ၊ ဟင္းက ငန္လိုက္တာ" လို႔ ညည္းတြားတတ္သူဟာ သားသမီးပါ။
အသီးအရြက္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွိတာေလးနဲ႔ အရသာရွိရွိ ႀကိဳးစားခ်က္ျပဳပ္တာ အေမပါ။
အၿမဲတမ္း ပိုက္ဆံလိုၿပီလို႔ လက္ျဖန္႔ေတာင္း၊ မေပးျပန္ေတာ့လည္း စိတ္တိုစိတ္ေကာက္တတ္သူဟာ သားသမီးပါ။
ေခၽြတာမွ်သံုး ဘာမဆို အေသးစိတ္တြက္ခ်က္လို႔ သားသမီးပညာေရးအတြက္ဆိုရင္ တြန္႔တိုႏွေျမာျခင္းမရွိတာ အေမပါ။ မနက္အိပ္ရာထရမွာပ်င္းတဲ့အျပင္ ဟိုဟာဒီဟာ ညည္းတြားက်ီး(ေခ်း)မ်ားတတ္တာ သားသမီးပါ။
ညဥ့္နက္မွအိပ္ရာဝင္ မိုးလင္းရင္ေစာေစာထလို႔ မနက္စာျပင္ဆင္တာ အေမပါ။
အိမ္စာမ်ားတယ္၊ ေက်ာင္းသြားရတာ ေမာတယ္လို႔ ညည္းတြားတတ္တာ သားသမီးပါ။
အဝတ္ေလွ်ာ္၊ ထမင္းခ်က္ တစ္ေနကုန္ အလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္တာေတာင္  မညည္းတြားတဲ့အျပင္
္ ညအခါ သားသမီးနဲ႔အတူ စာက်က္ေဖာ္လုပ္တာ အေမပါ။
တျခားလူခ်မ္းသာတာကို အားက်ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ဆင္းရဲေၾကာင္းကို အျပစ္ဆိုတတ္တာ သားသမီးပါ။
အလုပ္မရွိရင္ အၿငိမ္မေနတတ္ မနက္မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္အထိအလုပ္လုပ္ ေငြရွာတာ အေမပါ။
ကိုယ့္မိသားစုေမြးေန႔ကို မမွတ္မိ၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔ေရာက္ရင ္ မနက္ေစာေစာ
လက္ျဖန္႔ေငြေတာင္း လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးတတ္တာ သားသမီးပါ။
ကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုေမ့ၿပီး မိသားစု၊ သားသမီးေတြရဲ႕ေမြးေန႔ကို လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ျပင္ဆင္ေပးတတ္တာ အေမပါ။
အျပင္မွာ စိတ္ညစ္တာႀကံဳခဲ့ရင္ အိမ္မွာမျပတ္ညည္းတြားျပၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ ႏွစ္သိမ့္စိတ္ကို
ေတာင္းဆိုတတ္တာ သားသမီးပါ။
အျပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္တာႀကံဳခဲ့ႀကံဳခဲ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးၿပံဳးရႊင္ေနတတ္တာ အေမပါ။
စိတ္ညစ္၊ စိတ္တိုရင္ေပါက္ကဲြ၊ စိတ္ရႈပ္ရင္ညည္းတြားလို႔ အိမ္ကို ခံစားခ်က္ေတြေပါက္ကဲြရာေနရာလို႔
သတ္မွတ္တတ္တာ သားသမီးပါ။
စိတ္ညစ္၊ စိတ္ရႈပ္တာေတြကို ရင္မွာၿမိဳသိမ့္ကိုယ့္ရဲ႕မေကာင္းတဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ မိသားစုကို ကူးစက္သြားမွာစိုးတာ အေမပါ။
ေက်ာင္းတစ္ဘက္၊ အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႔ မအားဘူးလို႔အေၾကာင္းျပ အိမ္ကိုဖုန္းအဆက္နည္းတာ သားသမီးပါ။
ဖုန္းထဲမွာ ေနေကာင္းလား! စားဝလား! လို႔စိတ္ပူ သားသမီးေတြကို အၿမဲလြမ္းဆြတ္စိတ္ပူတတ္တာ အေမပါ။
အိမ္ကစုေဆာင္းထားတာေတြ ခဏ"ေခ်းငွား"ၿပီး အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းနဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာေနတာ သားသမီးပါ။
တစ္သက္လံုး ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ အခုခ်ိန္ထိ အိမ္အိုအိမ္ေဟာင္းေလးနဲ႔ေနတာ အေမပါ။
အားလပ္ရက္ေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပ်ာ္ပါး အိမ္ျပန္ဖို႔ေမ့ေနတတ္တာ သားသမီးပါ။
သားသမီးေတြကို ခဏေလးပဲျမင္ရျမင္ရ ျမင္ရတဲ့တခဏမွာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေနတတ္တာ အေမပါ။
မိန္းမရ၊ ေယာက္်ားရရင္ မိဘကိုေမ့တတ္တာ သားသမီးပါ။
သားသမီးအတြက္ တစ္သက္စိတ္ပူရံုမက ေျမးေတြကိုပါ စိတ္ပူထိန္းေက်ာင္းေပးတတ္တာ အေမပါ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကို ပါးစပ္ဖ်ားမွာခ်ိတ္ဆဲြ၊ လက္ေတြ႔မွာ လႈပ္ရွားမႈမျပတတ္တာ သားသမီးပါ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကို ပါးစပ္ထဲက လံုးဝထုတ္မေျပာလည္း သားသမီးအေပၚ အခ်စ္ေတြအၿမဲက်ဲျဖန္႔တတ္တာ အေမပါ။
     ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက အဲဒီလိုနည္းနည္းေလးေတာ့ အၿမဲလဲြေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ မိဘနဲ႔သားသမီးၾကားက 
ျခားနားခ်က္ေလးပါ။သားသမီးေတြ တေျဖးေျဖးႀကီးျပင္းၿပီး မိဘေနရာကို ေရာက္လာခ်ိန္က်မွ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ေကာင္း နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ဘဝရဲ႕အမွတ္တရအျဖစ္ သိုေလွာင္လာပါလိမ့္မယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔က အဲဒီခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို " Copy----- Paste" အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ဖို႔ပဲ ပိုလိုအပ္ေနပါတယ္။
ဒါမွ မိဘေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစမယ့္ ခံစားမႈေတြကို ကၽြန္မတို႔ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

1 comment:

Subscribe to: Post Comments (Atom)